Het was al druk in de wijk waar basisschool de Vrijhoeve staat, maar sinds 3 maanden is het nog een stuk drukker. Een heftruck rijdt af en aan om de te renoveren woningen te voorzien van de juiste materialen. Er staan afvalcontainers en containers om tijdelijk spullen van bewoners op te slaan. Ook zijn er dagelijks zo’n 100 werklieden nodig om het groot onderhoud uit te voeren zodat de woningen weer 50 jaar vooruit kunnen. Met zoveel drukte kan zelfs een doordacht verkeersplan niet alle overlast wegnemen. Reden genoeg voor Opa Pieter (Pieter Knaapen – voormalig directeur KnaapenGroep) om aan een paar klassen van basisschool de Vrijhoeve les te geven. 

Het is meteen duidelijk dat de juf van groep 7/8 uitgelegd heeft wie we zijn en wat we komen doen. Vanaf het schoolplein wordt geroepen: ‘Hey daar is opa, opa Pieter!’ Een ander kindje vult aan: ‘Die mevrouw ken ik! Dat is Anneke. Zij is bij mijn oma op gesprek geweest voor de verbouwing.’

Niet veel later begint de les. Pieter vertelt: ‘Ik ben Pieter, nu beter bekend als Opa Pieter. En Knaapen is het oudste familiebedrijf van Nederland. Het bedrijf bestaat al sinds 1652.’ De 28 monden van de klas vallen van verbazing open. ‘Sinds 1652?’ vraagt een jongen. ‘Ja, maar zo oud ben ik niet hoor!’ grapt Pieter. ‘Welke zeeheld kennen we uit dat jaartal?’ vraagt Pieter. Er schieten een aantal vingers de lucht in en de eerste is meteen raak: ‘Michiel de Ruyter!’ En zo blijven kinderen mij echt verbazen over de kennis die ze in hun korte tijd op deze aardbol opdoen.

Vanaf de eerste minuut is de interesse gewekt bij de kinderen. Komt het door de uitleg van de juf? Door de commotie die de kinderen in de wijk zien? Of misschien ligt het wel aan de tikkeltje eigenwijze grijze Opa Pieter die voor de klas staat en op een ietwat onorthodoxe manier lesgeeft.

Om de kinderen bewust te maken van het belang van een grootschalig onderhoud is een logische opbouw nodig. We beginnen met het verschil tussen kopen en huren waarin termen als eigenaar, hypotheek en rente uit de monden van de kinderen komen. Petra de Bruin van woningcorporatie Casade is aanwezig en er ontstaat een leuke interactie. ‘Dus jij bezit al deze huizen? Dan ben je een miljonair!’ roept een leerling. ‘Gaaf, een miljonair hebben we nog nooit in de klas gehad.’ Petra legt uit dat Casade de woningen nog 50 jaar wil doorverhuren. Ze willen lagere woonlasten voor de huurders, denken aan het milieu en creëren  een gezonde leefomgeving  voor de huurders. ‘Dus jullie investeren geld in de woningen waar de huurder veel profijt van heeft?’ vraagt Opa Pieter. ‘Ja, dat klopt!’

Daarna schakelen we over op het onderhoud zelf. Opa Pieter vertelt over isoleren. ‘Waarom dragen wij een dikke trui in de winter?’ vraagt hij aan de klas. ‘Omdat een trui warm en dik is!’. ‘Ja, dat klopt’ zegt opa Pieter ‘maar ik bedoel iets anders.’ Pieter legt uit dat een dikke trui zo warm is omdat er stilstaande lucht tussen zit en dat stilstaande lucht isoleert. Voor de woningen creëren we ook een warme jas. Er komt dakisolatie, spouwmuurisolatie, dubbel glas en ze krijgen nieuwe kozijnen. Aan de hand van een tekening op het Digibord lijken de kinderen het steeds meer te begrijpen.

Opa Pieter vraagt waar het woord schilderen vandaan komt. Een kind roept: ‘Van een schilderij?’.‘Nee’, zegt Pieter en ondertussen grist hij een appel en banaan uit zijn tasje ‘van een schil’. Hij legt uit dat een banaan en appel ook een schil hebben. Hij laat een appel zien die hij in de ochtend geschild heeft en dat deze al bruin wordt. Dit gebeurt ook met een banaan wanneer je de schil weghaalt. Maar dat gaat bij kozijnen ook zo. Als het schilderwerk weg is gaat het hout rotten. En dan komen er gaten en kieren. Niet alleen lelijk om te zien, maar de warmte verdwijnt zo ook uit de woning. Daarom is onderhoud zo belangrijk.

Voordat we het weten is er een uur voorbij. Hoewel de kinderen nog steeds aandachtig luisteren, merk ik dat hun hersenen verzadigd zijn met informatie. Opa Pieter sluit af met het feit dat we allemaal een beetje voorzichtig om moeten gaan met onze moeder aarde. ‘En vader aarde dan?’ vraagt een leerling bijdehand. ‘Die bestaat niet,’ zegt opa Pieter. ‘We hebben maar één moeder aarde dus laten we zuinig met haar omgaan!’

Tot slot lopen Opa Pieter en ik een rondje met de kinderen over de bouw. We brengen een bezoek aan de bouwkeet en de uitleg van een stoere uitvoerder met helm blijft toch ook wel reuze interessant. Zo wordt de gezellige en leerzame ochtend afgesloten.

Anneke Knaapen