“Anneke, kun je een bewoonster bezoeken? Ik heb een warme opname gedaan en ik vraag me af of de bewoonster het voor elkaar krijgt om de woning tijdig op te ruimen.”

Zo gezegd zo gedaan

Ik neem eerst contact op met de woningbouwcorporatie. Al snel blijkt dat de bewoonster bij hen bekend is. We besluiten om samen op te trekken en te kijken welke hulp er nodig is, zodat we de werkzaamheden zonder problemen uit kunnen voeren.

Extra begeleiding nodig

Vervolgens maak ik een afspraak met de bewoonster en samen met de woningbouwcorporatie bezoeken we haar. Direct bij binnenkomst merken we al dat hier extra begeleiding nodig is. Het ruikt er naar kattenpoep en de woning staat ontzettend vol met spullen. Ik vraag mezelf af waarom veel spullen bewaard worden. Zelf houd ik namelijk van een schone, opgeruimde en georganiseerde woning, maar dat is niet bij iedereen aan de orde. En dat is natuurlijk oké, tenzij er problematieken op de achtergrond spelen.

Alleen op de wereld

Voorzichtig peilen we de bewoonster. Wat voor persoon is ze? Hoe kijkt ze zelf tegen haar woning aan? Krijgt ze hulp van familie of vrienden? Al vrij snel komen we erachter dat ze ‘alleen op de wereld is’. Haar moeder, waar ze altijd mee samenwoonde, is een paar jaar geleden overleden. Verder heeft ze geen vrienden, familie of kennissen. De enige die ze heeft is haar kat.

Orde scheppen in de chaos

We proberen duidelijk te maken dat de woning, zoals die nu is, niet werkbaar is voor de medewerkers. Het zou zo mooi zijn als ze een nieuwe start kan maken in een opgeknapte woning. Dus gaan we haar helpen!

Samen met de bewoonster en de woningcorporatie spreken we af een begin te maken. We willen orde scheppen in de chaos en haar helpen daar waar mogelijk. Voor de renovatie, maar vooral ook voor haarzelf. De bewoonster staat hiervoor open, maar ze geeft aan dat ze een stok achter de deur nodig heeft.

Stap voor stap, kamer voor kamer

We maken de afspraak dat ze haar woning kamer voor kamer opruimt. We vragen haar eerst de logeerkamer aan te pakken. Wegdoen wat niet meer nodig is, ordenen wat ze wil bewaren en de spullen op de afgesproken plaatsen zetten. De stopcontacten moeten namelijk vrij blijven en ook 1,5 meter vanaf het kozijn. Zo staan haar spullen niet in de weg voor de renovatie. Ik spreek met haar af dat wij de lampen voor haar de- en hermonteren voor het vervangen van de bedrading van de elektriciteit en haar kapstok de- en hermonteren. Maar dan moet ze zelf ook aan de slag. Het lijkt bijna kinderlijk of belerend, maar het is precies wat ze nodig heeft en waardeert.

Twee weken later gaat een medewerker van de woningbouwcorporatie kijken of ze heeft gedaan wat we hebben afgesproken. Het is gelukt! Weer maken we nieuwe afspraken; nu voor de keuken. Op deze manier willen we stap voor stap de woning door, zodat ze straks bij de start van de renovatie haar hele woning heeft opgeruimd.

Complimenten

Voor nu is de eerste stap alvast gezet. Ik stuur de bewoonster een bericht, want goed werk mag beloond worden en samen staan we sterk.

“Goedemiddag, ik hoor dat je hard hebt gewerkt! De logeerkamer is geruimd. Wat fijn om te horen. Mijn complimenten en veel succes met het volgende klusje. Je bent straks vast en zeker erg blij met een nieuwe begin. Daar ben ik van overtuigd. En is er iets? Dan weet je me te vinden.”

Anneke Knaapen – bewonersbegeleider KnaapenGroep

Vrij kort daarna krijg een bericht waarin ze me bedankt. Wie is er nou niet gevoelig voor een compliment?