Radicaal verduurzamen is nodig, hoe krijgen we dat voor elkaar?
Begin dit jaar scherpten wij onze duurzaamheidsvisie aan. Ons belangrijkste doel: CO2-neutraal en circulair zijn in 2035 en daarna doorgroeien naar het uitvoeren van regeneratief onderhoud, waarbij we een positieve bijdrage leveren aan mens en natuur. Zo’n ambitieus doel halen kunnen we natuurlijk niet alleen, daar hebben we onze opdrachtgevers, partners en leveranciers bij nodig. Daarom organiseerden we op 6 en 17 oktober duurzaamheidsdagen met de leveranciers waar we veel mee samenwerken. Om het gesprek aan te gaan, te leren van elkaar en elkaar verder te brengen. De belangrijkste inzichten delen we hier.
Duurzaamheid is een super belangrijk thema voor ons en onze opdrachtgevers. Op veel vlakken zijn we hiermee bezig, in onze interne organisatie en in onze dienstverlening. We realiseren ons echter heel goed: het moet sneller, grootser, beter, radicaler. Daarom gaan we met onze opdrachtgevers, partners en leveranciers het gesprek aan, hoe krijgen we dat samen voor elkaar?
Op 6 en 17 oktober deden we dat met de leveranciers waar we veel mee samenwerken Jongeneel, BMN en Raab Karcher, Isero, Technische Unie, Sigma en Driessens Verf. We gingen er met elkaar heel open in. Zonder veroordeling of commerciële bedoeling. Het doel was om van elkaar te leren en elkaar te inspireren. Ook ons MT was erbij, zodat ook zij – naast onze technische mensen – zien wat er speelt en horen wat de mogelijkheden en onmogelijkheden zijn.
Minder transportbewegingen, minder afval
Mogelijkheden om verder te verduurzamen zijn er genoeg, zo bleek al snel. Denk bijvoorbeeld aan het beperken van afval en het beperken van transportbewegingen. Want natuurlijk willen we aan de ene kant flexibel en efficiënt werken en materialen het liefst Just-in-Time laten bezorgen. Maar dat staat haaks op duurzaamheid als het veel meer transportbewegingen tot gevolg heeft. Dus gaan we dat samen met onze leveranciers op een andere manier organiseren, mét behoud van kwaliteit en beschikbaarheid.
Ook het beperken van afval is een concreet onderwerp. Koppelingen voor loodgieterswerk zitten bijvoorbeeld in aparte plastic zakjes, omdat er een scancode op moet komen. Kunnen we dat niet anders doen, met minder verpakkingsmateriaal? Elkaar hier continu op blijven attenderen is extreem belangrijk, waarbij we via onze leveranciers ook fabrikanten om oplossingen vragen.
Het wordt geen rechte makkelijke weg
Hergebruik van materialen
Om radicaal te verduurzamen is natuurlijk wel meer nodig dan dat. Voor radicale verduurzaming hebben we hele nieuwe manieren van bouwen en onderhouden nodig, circulaire producten, andere manieren van denken. Hier zijn nog best wat hick-ups, merkten we. Bijvoorbeeld als het gaat om hergebruik van materialen.
Zo heeft Sigma een eigen fabriek waar zij tweedehands verven kan verwerken in een nieuw product. Dat is alleen complex om voor elkaar te krijgen, omdat Sigma de verven zelf niet op mag halen en retour mag nemen, omdat zij geen afvalverwerkingsbedrijf is.
Jongeneel wil graag vaker gebruik maken van tweedehands hout, maar de risico’s die daarbij komen kijken zijn hoog, omdat nog na 8 jaar een boktor tevoorschijn kan komen.
Sanitair hergebruiken is ook een wens, maar dat is door opslag en reiniging duur en er is nu nog onvoldoende afzetmarkt voor.
Allemaal redenen waarom leveranciers hierin nog terughoudend zijn.
Een groener productassortiment
We willen uiteraard ook zo snel mogelijk, zo groen mogelijke producten en materialen gebruiken. Maar wat is een groen product? Er zijn veel verschillende duurzaamheidslabels. Welke meet wat, hoe groen is dat dan echt en hoe maak je hierin de beste keuzes?
Voor fabrikanten geldt bovendien: een duurzaamheidslabel aanvragen voor een product kost vaak veel geld. Lang niet alle producten hebben dus een label of certificering. Zeer groene producten van start-ups zijn daardoor bijvoorbeeld niet te vinden in een groen assortiment, omdat deze start-ups de financiële slagkracht nog niet hebben voor het verkrijgen van een certificaat. Toch weten we, er moet iets komen. Wij blijven dus met onze leveranciers in gesprek over transparante labeling.
Belangrijkste les
Door de gesprekken die we hadden is de belangrijkste les die we leerden misschien wel dat verduurzamen voor óns een zoektocht is, maar voor andere partijen in de branche ook. Op die zoektocht komen we regelmatig stopborden tegen. Wet- en regelgeving bijvoorbeeld, zoals in het voorbeeld van de tweedehands verven. Of risico’s, zoals in het voorbeeld van tweedehands hout en de boktor. Of een nog ontbrekende afzetmarkt, zoals in het voorbeeld van het tweedehands sanitair.
De kunst is nu om bij zo’n stopbord niet te denken ‘Dan doen we het maar niet’ of ‘Dan gaan we maar terug naar hoe we het altijd deden’. Maar om te denken ‘Hoe kunnen we daar samen omheen bewegen?’. En samen steeds te zoeken naar de ruimte om toch de goede dingen te doen.
Van denken naar doen
Dus zeggen we tegen onze leveranciers: ‘Kom bij ons met nieuwe producten, leg ons uit wat het risico is en misschien willen wij dan op pilotniveau dat risico wel lopen.’ Of ‘Misschien kunnen we samen een andere toepassing bedenken van het product, waardoor het risico veel minder groot wordt.’ De kracht zit er echt in hierover continu het gesprek met elkaar aan te gaan en ons niet uit het veld te laten slaan.
En we weten nu: we moeten de juiste vragen stellen aan elkaar, dan komen we samen van denken naar doen.